ಓ ಅವ್ಳಾ... ಕಿವಿಗೊಂದು ಮೊಬೈಲ್ ಅಂಟಿಸ್ಕೊಂಡು ಬಿಟ್ರೆ ಎದುರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬಂದು ಗುದ್ದಿದರೂ ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ. ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಮನೆಯಿಂದ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣದ ತನಕ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಸ್ ಹತ್ತಿ ಕಾಲೇಜ್ನಲ್ಲಿ ಇಳಿಯೋವರೆಗೆ, ಸಂಜೆ ಮರಳಿ ಬಸ್ನಿಂದ ಇಳಿದವಳು ಮನೆ ಕಡೆ ನಡೆಯೋವಾಗ್ಲೂ ಮೊಬೈಲ್ ಕಿವೀಲೇ ನೇತಾಡ್ಬೇಕು. ಅವಳಿಗೆ ಯಾವನೋ ಒಬ್ಬ ಇದ್ದಾನಂತೆ... ಅಲ್ಲಲ್ಲ ಅವಳು ದ್ರೌಪತಿಯ ಥರಾ ನಾಲ್ಕೈದು ಮಂದಿ ಹುಡುಗ್ರ ಜತೆ ಫ್ಲಟರ್್ ಮಾಡ್ತಿರ್ತಾಳೆ ಅಂತೆ. ಮೂರೂ ಬಿಟ್ಟವರಿಗೆ ಯಾರೇನೇ ಹೇಳಿದ್ರೂ ನಾಚಿಕೆ ಎಂಬುದಿರಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮಗಳಾಗಿರ್ಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ಒದ್ದು ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸ್ತಿದ್ದೆ. ಆಕೆ ಹಾಗಂತೆ... ಆಕೆ ಹೀಗಂತೆ... ಇಂತಹ ಹಲವಾರು ಮಾತುಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ದಿನಾ ಕೇಳಿರ್ತೀವಿ. ಇದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಅಥವಾ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಆಗಷ್ಟೇ ಯೌವನಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ ಹುಡ್ಗಿಗೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಜನ ಹೇಳೋ ಮಾತುಗಳು. ಇಂತದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬೇಜಾನ್ ಕೇಳಿ ನಾವೂ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿರ್ತೀವಿ. ಆದ್ರೆ ಒಂದು ದಿನನಾದ್ರೂ ಆಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕಮೆಂಟ್ ಮಾಡೋಕ್ಕೆ, ಆಕೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟವಳೆಂಬ ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ ಕೊಡೋಕ್ಕೆ `ನೀವ್ಯಾರು?' ಅಥವಾ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಿರೋಕ್ಕೆ `ನಾವ್ಯಾರು?' ಅಂತ ಚಿಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದೀವಾ?
ಇಲ್ಲಿ ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಗೋದು, ಅದರಿಂದ ನಾವು ಸೇಫ್ ಎಂದು ಹುಡುಗರು ಭಾವಿಸಬೇಕಾದ್ದಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ಸಮಾಜ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿನ ಹೆಂಗಸರೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹುಡುಗಿಯರತ್ತಲೇ ಬೊಟ್ಟು ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ ಅನ್ನೋದು ಮಾತ್ರ ನನಿಜ. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಾಲೇಜ್ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿದ ತಕ್ಷಣ ಅವರನ್ನು ಈ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗಳು ಬೆನ್ನು ಬೀಳುತ್ತವೆ. ಆಗಷ್ಟೇ ಆಕೆ ಹದಿಹರೆಯಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಿರ್ತಾಳೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಪುಟ್ಟ ಮಗು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಕೈಗೊಂದು ಮೊಬೈಲು ತೆಗೆಸಿಕೊಟ್ಟು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಕೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದವಳೇ ಹೊಸ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ ಆತುರದಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿನ ಬಗ್ಗೆ ಬಣ್ಣ, ಬಣ್ಣದ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಾ ರಸ್ತೆಗಿಳಿಯುತ್ತಾಳೆ. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರ ಕಣ್ಣುಗಳು ತನ್ನನ್ನೇ ತಿವಿಯುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ಭಾಸವಾದರೂ ಭಯಪಡದೆ ನೋಡಿದವರಲ್ಲಿ ನಗು ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ರಿಕ್ಷಾ ಚಾಲಕ, ಬಸ್ ಕಂಡಕ್ಟರ್, ಅಂಗಡಿಯವನು... ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ನಗು ಮಾತ್ರ. ಇದು ಮುಂದುವರಿಯಿತು ಅಂತ ತಿಳ್ಕೊಳ್ಳಿ. ಆಗ ಬರುತ್ತೆ ಅವಳ ಹಿಂದೆ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗಳ ಸರಮಾಲೆ. ಅವಳು ಅದರಿಂದ ಪಾರಾಗೋ ದಾರಿ ಕಾಣದೆ ಎಡವಿ ಬಿದ್ದರಂತೂ ಅವಳನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಡಿ.ಗ್ರೇಡ್ ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ಗಳು. ಅವಳಿಗೆ ಆತನೊಂದಿಗೆ... ಈತನೊಂದಿಗೆ... ಏನೇನೇ ಗುಸುಗುಸು... ಪಿಸುಪಿಸು. ಎಲ್ಲರ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಂದೋ ಅವಳು ಈ ಕೆಟ್ಟ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿರ್ತಾಳೆ ಅಥವಾ ಬಸವಳಿದು ಬೆಂಡಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ.
ಇದು ಹುಡುಗಿಯರ ಬಗೆಗಿನ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವಾದರೆ ಹುಡುಗರದ್ದು ಇನ್ನೂ ವಿಚಿತ್ರ ಕತೆಗಳು. ಹುಡುಗಿ ಸಂಜೆ ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟ ನಂತರ ನೇರವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ನಡೆಯೋ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿರ್ತಾಳೆ. ಆದ್ರೆ ಹುಡುಗ ಸಂಜೆ ಶಾಲೆ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕ ಒಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಆಟವಾಡ್ತಾ ತಡವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಾನೆ. ಶಾಲೆ ಮುಗಿದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಸೇರಿದ ಬಳಿಕ ಆತನ ಮನೆ ಹೊರಗಡೆಯ ಗೆಳೆಯರ ಸಂಖ್ಯೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿರುತ್ತದೆ. ಕೈಯಲ್ಲೊಂದು ಮೊಬೈಲ್ ಇದ್ದರಂತೂ ಮೆಸೇಜ್ ಫ್ರೀ ಆಫರ್ ಹಾಕಿಸ್ಕೊಂಡು ಎಲ್ಲೋ ಕುಳಿತು ಕಾಲೇಜ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ಗಳಿಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ರೆ ರಾತ್ರಿಯಾದದ್ದೇ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ನೋಡೋ ಸಮಾಜ ಯಾವ ರೀತಿ ಬೇಕಾದ್ರೂ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋಬಹುದು. ಕುಡುಕನೆಂತಲೂ, ಹುಡ್ಗೀರ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾನೆ ಅಂತಲೂ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡ್ಬಹುದು. ಇದು ಕಾಲೇಜ್ ಮುಗಿಸಿ ಎಲ್ಲಾದ್ರೂ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ನಂತರ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚುತ್ತೆ. ಆತನ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ರೌಡಿ, ಪೊಕರ್ಿ, ಹೆಣ್ಣು ಹುಚ್ಚ... ಹೀಗೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ ಅನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ ಈ ಸಮಾಜ.
ಈಗಂತೂ ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಬದಲಾವಣೆ ಅನ್ನೋದು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸಹಜ ಗುಣ. ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ವೈಚಿತ್ರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ಕಂಡು ಬಂದಂತೆ ನಾವೂ, ನೀವೂ ಬದಲಾಗಲೇಬೇಕು. ಆದ್ರೆ ಹೊಸತನದತ್ತ ಹೊರಳುವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಎಡವಿದ್ರೂ ಇಂತಹ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳ್ಬೇಕಾಗುತ್ತೆ. ತುಳುವಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಾದೆ ಮಾತಿದೆ. `ಅಂಡೆದ ಬಾಯಿನಾಂಡಲಾ ಕಟ್ಟೊಲಿ, ಆಂಡ ದೊಂಡೆದ ಬಾಯಿನ್ ಕಟ್ಟರೆ ಸಾಧ್ಯ ಇಜ್ಜಿ' ಅಂತ. ಮನುಷ್ಯರ ಎಲುಬಿಲ್ಲದ ನಾಲಗೆಯೇ ಹಾಗೆ. ಕಂಡದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ, ಕೇಳಿದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡದೇ ಇದ್ರೆ ನಾವು ಬದುಕಿದ್ದೂ ಸತ್ತಂತೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವ ಜನಾನೇ ಇಲ್ಲಿರೋದು. ಹೀಗಾಗಿ ಮಾತು ಆಡಿದರೆ ಹೊಯ್ತು, ಮುತ್ತು ಒಡೆದರೆ ಹೋಯ್ತು ಎನ್ನುವ ಗಾದೆ ಮಾತನ್ನು ಯಾರೂ ಕೇರ್ ಮಾಡಲ್ಲ.
ಈ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಅನ್ನೋದು ಯಾರನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಆಗಷ್ಟೇ ಅಂಗನವಾಡಿಗೆ ಹೋಗೋ ಪುಟ್ಟ ಹುಡ್ಗನಿಂದ ವಯಸ್ಕರ ತನಕ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಅನ್ವಯವಾಗುತ್ತೆ. ಏನೇ ಮಾಡ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಕಮೆಂಟ್ಸ್, ಎಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗಲಿ ಅಲ್ಲಿಗೂ ಬೆನ್ನು ಬಿಡದ ಕಮೆಂಟ್ಸ್. ಈ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಿದಂತೆ ಅವನು ಅಥವಾ ಅವಳು ಹಾಗೆ ಅಂತ ಪುಕ್ಸಟ್ಟೆ ದೊರೆಯುವ ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್. ಇಂತಹ ಕೀಳು ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ನಾವು ಯಾರೆಂದು ನಮಗೇ ಮರೆತು ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಬೇಕಾದ್ದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕರ್ತವ್ಯ ಅನ್ನೋದು ನನ್ನ ಅಭಿಮತ.
ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ ನೀಡೋರ ಮನೋಸ್ಥಿತಿ:
ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಕೆಟ್ಟವರು, ಕೀಳು ಅಭಿರುಚಿಯ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡೋರು ಅಂತ ಹೇಳೋಕ್ಕಾಗಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗಳ ವಿರುದ್ಧ ತಿರುಗಿ ನಿಂತು ಅವರ್ಯಾಕೆ ನಮ್ಗೆ ಈ ರೀತಿ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿದ್ರೆ ವಾಸ್ತವ ಸಂಗತಿ ತಿಳಿಯುತ್ತೆ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದ್ರೆ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡೋರ ಮನೋಸ್ಥಿತಿಯೂ ಸರಿ ಇರೋದಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಅಥವಾ ಅವಳು ಹಾಗೆ ಅಂತ ಹೇಳೋರ ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಮಕ್ಕಳು ಅಂತಹ ಏನೋ ಘನಂದಾರಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರ್ತಾರೆ. ಅಥವಾ ಅವರಿಗೆ ವೈಯಕ್ತಿಕ ದ್ವೇಷ ಇರುತ್ತೆ. ಇದು ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ ಅಂತಂದ್ರೆ ಅವರು ಅವಳ ಅಥವಾ ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನೇನನ್ನೋ ಯೋಚಿಸಿರ್ತಾರೆ. ಆದ್ರೆ ಅವರು ಅಂತಹವಳಲ್ಲ ಅಂತ ತಿಳಿದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ಸರಿ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ತರ್ಬೇಕು ಅಂತ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಾರೆ. ನೀವು ಈ ಕಸಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡೋರನ್ನು ಗಮನವಿಟ್ಟು ನೋಡಿ. ಅವರು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಖುಷಿಯಾಗಿರಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಾತಿಗೆ ಏನಾದರೂ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾರಣ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತೆ. ಇದನ್ನೇ ನಾವು ಕೇಳಿ ಸುಮ್ಮನಿರೋದು ಸರೀನಾ?
ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಅಗತ್ಯ:
ನಾವೇನೋ ಟೀಕೆ ಅಥವಾ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡೋರು ಮಾಡ್ತಾನೇ ಇರ್ತಾರಪ್ಪ. ಅವರು ಏನು ಹೇಳಿದ್ರೆ ನಮಗೇನು? ಸಿನಿಮಾರಂಗದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡ ಮಹಾನ್ ನಟಿಯರ ಬಗ್ಗೆ ಏನೇನೋ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡಲ್ವ? ನಟರುಗಳಿಗೆ ದಿನಕ್ಕೊಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಯ ಜತೆ ಸಂಬಂಧ ಇದೆ ಅಂತ ಕೆಲವೊಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಪುಟಗಟ್ಟಲೆ ಬರೆಯೋಲ್ವ? ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಯಡ್ಡಿಯವರ ಬಗ್ಗೆ ರೆಡ್ಡಿ ಸೋದರರು ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡಿಲ್ವಾ? ಅವರ ಮಯರ್ಾದೆ ಏನಾದ್ರೂ ಬೀದಿ ಪಾಲಾಗಿದೆಯಾ? ಅವರು ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗಳಿಗೆ ನೊಂದಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರಾ ಅಂತ ತೀಮರ್ಾನಿಸಿ ಬಿಡಬಹುದು. ಆದ್ರೆ ಇದು ದೊಡ್ಡೋರ ವಿಷಯವಾಯ್ತು. ಸಿನಿಮಾ ತಾರೆಯರಿಗೆ, ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರಿಗೆ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಅನ್ನೋದು ದೊಡ್ಡ ಸಂಗತಿಯೇ ಅಲ್ಲ. ಅವರು ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಗೋ ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಆದ್ರೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಪಾಡು ಅನುಭವಿಸೋದು ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮ, ನಿಮ್ಮಂತಹ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರು ಅನ್ನುವುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಮಾಡಲಿ ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಿರುವ ಬದಲು ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಅದನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಧೈರ್ಯ ತೋರಬೇಕು. ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಅವರಿಗೂ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತೆ. ನಮಗೂ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗುತ್ತೆ.
ಹದಿಹರೆಯಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ ಅಥವಾ ಹದಿಹರೆಯ ಮೀರುವ ವೇಳೆ ಮಕ್ಕಳು ಅದರಲ್ಲೂ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಈ ಕೆಟ್ಟ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗದಂತೆ ಕಾಪಾಡಬೇಕಾದ್ದು ಹೆತ್ತವರ, ಪೋಷಕರ ಕರ್ತವ್ಯ. ಮನೆಯಿಂದ ಶಾಲೆಗೆ, ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಸಭ್ಯತೆ ರೂಢಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿನ ವರ್ತನೆ ಹೇಗಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನ ಅನ್ನೋದನ್ನು ಹೆತ್ತವರು ತಿಳಿಸಿ ಕೊಡಬೇಕು. ಎದುರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕವರ ಜತೆ ನಗು ವಿನಿಮಯ ಮಾಡುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಗುರುತು ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದವರು ಮಾತಿಗೆಳೆದರೆ ಮುಂದುವರಿಯದಿರುವುದು ಸೂಕ್ತ. ಬಸ್ ಕಂಡಕ್ಟರ್, ರಿಕ್ಷಾ ಚಾಲಕ, ಅಂಗಡಿಯವನು... ಯಾರೇ ಆಗಿರಲಿ. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಸಲುಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ. ಅತಿಯಾದ ಸಲುಗೆ, ಸ್ನೇಹ ನಿಮಗೆ ಬೇರೆಯೇ ಆದ ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ ದೊರಕಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ. ಜೀವ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಎರಡೂ ಅಮೂಲ್ಯ. ಹೀಗಾಗಿ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗೆ ಬಲಿಯಾಗುವುದು ಬೇಡ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಅಂಥ ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ ಯಾರಾದ್ರೂ ನೀಡಿದ್ರೆ ಅದನ್ನು ಮುಕ್ತ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಬದಲಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸೋಣ. ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ ನೀಡೋರಿಗೆ ನನ್ನ ಕಿವಿಮಾತು ಏನೆಂದರೆ, ಇನ್ನು ಮುಂದಾದರೂ ಯೋಚಿಸಿ ಸಟರ್ಿಫಿಕೇಟ್ ನೀಡುವುದೊಳ್ಳೆಯದು. ಯಾಕೇಂದ್ರೆ ಇಂದು ನಿಮ್ಮ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗಳಿಂದ ಬೇರೆಯವರು ನೊಂದರೆ ನಾಳೆ ಮತ್ತ್ಯಾರದ್ದೋ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ಗೆ ನೀವು, ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳೂ ಗುರಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನೋ...ಮೋರ್ ಕಮೆಂಟ್ಸ್ ಪ್ಲೀಸ್..!
No comments:
Post a Comment